به گزارش پایگاه خبری بازار سرمایه ایران (سنا)، از کشف نقره در معادن مس تا به امروز بیش از 5000 سال می‌گذرد. تاریخ نقره حکایت از نقش ویژه این فلز در خروج تجارت باستانی از نظام مبادله‌ای دارد. از زمان‌های باستان، نقره در هنر، ارز، صنعت، سرمایه‌گذاری و حتی پزشکی قابل استفاده بوده است. اگرچه طلا در صدر فلزات گرانبها قرار دارد، اما این نقره بود که دنیای روزمره را به حرکت درآورد.
ارزش نقره به‌عنوان پول در 50 قرن گذشته، تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله تغییرات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی قرار گرفته است. نقره به‌عنوان یکی از فلزات گرانبها، در بسیاری از تمدن‌ها به‌عنوان وسیله‌ای برای مبادله و ذخیره ارزش استفاده شده است. با گذشت زمان و ظهور سیستم‌های مالی جدید، نقش نقره به‌عنوان پول کاهش یافته و بیشتر به‌عنوان کالای سرمایه‌گذاری، زینتی و صنعتی مورد توجه قرار گرفته است. همچنین نوسانات قیمت نقره در بازارهای جهانی و تغییر در تقاضا و عرضه نیز بر ارزش آن تأثیر گذاشته است.
تاریخ نقره را می‌توان در هزاران سال پیش دنبال کرد. تمدن‌های باستانی مانند بین‌النهرین، مصر، یونان و ایران به ارزش آن در هزاره سوم پیش از میلاد پی بردند و از آن برای مبادلات، جواهرات و ظروف استفاده کردند. نقره یکی از اولین فلزاتی بود که استخراج و معامله شد.
نقره در دنیای باستان
شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهد؛ هیتی‌ها، مردم آناتولی باستان، از اولین کسانی بودند که نقره را کشف و استفاده کردند. اولین مراکز عمده معدن و صنعت نقره در آسیای صغیر (ترکیه) و یونان بود. در این مناطق، نقره‌سازان ماهر در بیش از 5000 سال پیش، اشیاء زیبایی تولید می‌کردند. از سال 800 پیش از میلاد، نقره در سراسر آسیای صغیر و شمال آفریقا معامله می‌شد و در 700 پیش از میلاد، بازرگانان در بین‌النهرین از نقره به‌عنوان نوعی مبادله استفاده می‌کردند.
نخستین گزارش‌های تاریخی از استفاده از نقره به‌عنوان پول مربوط به سومریان باستان می‌شود. سومری‌ها از مثقال نقره استفاده می‌کردند که سکه نقره نبودند و شیکل نام داشت؛ اصطلاح شیکل به واحد وزن اشاره دارد. شیکل اگرچه یک ارز در حال معامله نبود، اما به‌عنوان یک دارایی ذخیره در خزانه‌ها نگهداری می‌شد. سومریان باستان معاملات را روی لوح‌های گلی ثبت می‌کردند. این لوحه‌های گلی مالکیت مثقال را نشان می‌داد.
در حدود 600 سال قبل از میلاد، در لیدی (بخشی از ترکیه کنونی)، اولین سکه‌های نقره‌ای ضرب شدند. این سکه‌ها که به‌طور رسمی توسط دولت‌ها تأیید می‌شدند، پایه‌گذار مبنایی جدید برای تجارت و اقتصاد بودند. اختراع سکه سبب تسهیل مبادلات اقتصادی و تجاری شد و در نتیجه، نقره به یک عنصر اساسی در زندگی روزمره تبدیل شد.
در دوران امپراتوری روم، نقره نقش بسیار مهمی ایفا می‌کرد. رومی‌ها سکه‌های نقره‌ای را ضرب کردند که به‌عنوان واحد پولی در سراسر امپراتوری به‌کار می‌رفت. این سکه‌ها افزون‌بر تأمین نیازهای اقتصادی، به‌عنوان نشان اعتبار و قدرت سیاسی امپراتوری نیز به‌شمار می‌رفتند. در دوره ساسانیان، نقره نیز به‌عنوان یک ارز معتبر در تجارت با کشورهای همسایه مورد استفاده قرار گرفت. سکه‌های نقره توسط تمدن‌های باستانی مانند یونانی‌ها، رومی‌ها و چینی‌ها به‌عنوان وسیله‌ای برای تجارت و بازرگانی نیز استفاده می‌شد.
نقره همچنین برای مصارف زینتی از جمله جواهرات، اشیاء تزئینی و حتی لباس استفاده می‌شد. افزون‌بر مصارف تزئینی و پولی در قدیم برای مصارف دارویی نیز استفاده می‌شده است. یونانیان و رومیان باستان معتقد بودند نقره خاصیت ضد باکتریایی دارد و از آن برای درمان عفونت‌ها و سایر بیماری‌ها استفاده می‌کردند. مصریان همچنین از نقره برای تصفیه آب و جلوگیری از رشد باکتری ها استفاده می‌کردند.
نقره در این دوران در مراسم مذهبی و مناسک نیز مورد استفاده قرار می‌گرفت. در آیین هندو، نقره به‌عنوان یک فلز مقدس در نظر گرفته و اغلب در پرستش خدایان استفاده می‌شود. یونانیان و رومیان باستان نیز از نقره در مناسک مذهبی خود استفاده می‌کردند و اغلب معابد و زیارتگاه‌های خود را با اشیاء و تزئینات نقره ای تزئین می‌کردند.
در نهایت، نقره نیز در دوران باستان برای مصارف دیگر مورد استفاده قرار می‌گرفت. برای نمونه، مصریان باستان از نقره برای ساختن آینه و سایر اشیاء بازتابنده استفاده می‌کردند. رومی‌ها از نقره برای ساختن ظروف از جمله قاشق، چنگال و چاقو نیز استفاده می‌کردند.
نقره در قرون وسطی
در قرون وسطی، نقره به دلیل نادر بودن و زیبایی آن ارزش زیادی داشت. کاربردهای آن در این دوران متنوع و گسترده بود: از ارز گرفته تا جواهرات و حتی کاربردهای دارویی.
یکی از کاربردهای اولیه نقره در قرون وسطی به‌عنوان ارز بود. سکه‌های نقره در سراسر اروپا استفاده می‌شد و خلوص محتوای نقره ارزش آنها را تعیین می‌کرد. سکه نقره پرکاربردترین سکه در این دوران بود و اغلب تنها شکل ارزی بود که در دسترس مردم عادی قرار داشت.
در این دوران، نقره نیز به دلیل کاربردهای زینتی آن بسیار ارزشمند بود. از آن برای ایجاد طرح‌های جواهرات پیچیده استفاده می‌شد که اغلب با سنگ‌های قیمتی مانند الماس و یاقوت ترکیب می‌شد. نقره برای تزئین اشیای مذهبی مانند جام، شمعدان و صلیب نیز کاربرد داشت.
در این دوران، نقره افزون‌بر مصارف تزئینی و پولی برای مصارف دارویی نیز استفاده می‌شد. اعتقاد بر این بود که این فلز دارای خواص درمانی است؛ از این‌روی در درمان زخم‌ها و عفونت‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت.
همچنین، نقره کاربردهای مختلفی در صنعت همانند مانند تولید آینه و ظروف غذاخوری داشت. در تولید سلاح از جمله شمشیر و زره از آن نیز استفاده می‌شد.
نقره در عصر مدرن
در قرن 16 میلادی، کشف معادن نقره در قاره آمریکا، به‌ویژه در مکزیک و پرو، تحول عظیمی در منابع نقره جهانی ایجاد کرد. نقره استخراج شده از این معادن به‌ویژه در اسپانیا و دیگر کشورهای اروپایی به‌عنوان یک منبع مهم برای تأمین هزینه‌های جنگ‌ها و پروژه‌های عمومی به‌کار گرفته شد. به‌طور کلی، نقره در این دوره به‌عنوان یک دارایی باارزش و رمزگذاری شده در تجارت در سطح جهانی شناخته شد. در عصر جدید شاهد گسترش چشمگیری در استفاده از نقره هستیم و کاربردهای آن در حال حاضر به طیف وسیعی از صنایع و فناوری‌ها گسترش یافته است.
یکی از کاربردهای اولیه نقره در عصر مدرن در تولید لوازم الکترونیک است. نقره یک رسانای عالی الکتریسیته است و آن را به یکی از اجزای ضروری سیم‌کشی برق، بردهای مدار چاپی و سایر قطعات الکترونیک تبدیل می‌کند. همچنین در تولید باتری و پنل‌های خورشیدی استفاده می‌شود.
نقره نیز به‌طور گسترده در زمینه پزشکی استفاده می‌شود. این ماده به‌دلیل خواص ضد میکروبی در ابزارهای جراحی، پر کردن دندان و در تولید تست‌های تشخیصی کاربرد دارد. این فلز افزون‌بر لوازم الکترونیک و پزشکی در تولید جواهرات، آینه، ظروف نقره کالاهای لوکس نیز به‌کار می‌رود.
نقره در صنعت عکاسی مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ از آن برای تولید فیلم و کاغذ عکاسی با کیفیت بالا استفاده می‌شود. همچنین در تولید فیلم‌های اشعه ایکس کاربرد دارد.
استفاده از نقره در دوران مدرن بسیار گسترده و متنوع است. خواص و تطبیق‌پذیری آن، آن را به یک جزء ضروری از صنایع و فناوری‌های متعدد تبدیل کرده است. این فلز علیرغم کاربردهای گسترده‌اش، همچنان یک کالای با ارزش است که به‌دلیل خواص منحصربه‌فرد و زیبایی پایدارش بسیار ارزشمند است.
نقره به‌عنوان یک کالای سرمایه‌گذاری
با ورود به قرن بیستم، استفاده از نقره به‌عنوان پول کاهش یافت؛ اما هنوز هم این فلز ارزشمند در صنایع مختلف به‌ویژه صنایع الکترونیک، جواهرسازی و پزشکی کاربرد دارد. افزون بر این، نقره به‌عنوان یک سرمایه‌گذاری مطمئن در دوران ناپایداری اقتصادی و تورم محبوبیت یافته است.
نقره فیزیکی مانند طلا به‌طور گسترده به‌عنوان یک دارایی امن در نظر گرفته می‌شود. به این معنا که وقتی بازده سرمایه‌گذاری‌هایی مانند سهام و صندوق‌های سهامی کاهش می‌یابد، سرمایه‌گذاران ممکن است درصدی از سرمایه خود را به دارایی‌هایی مانند فلزات گرانبها اختصاص دهند تا ارزش خود را حفظ کند یا حتی با کاهش بازده سرمایه‌گذاری‌های دیگر افزایش یابد.
امروزه، مانند گذشته، نقره به‌عنوان یک ذخیره ارزش و سرمایه‌ای مطمئن در نظر گرفته می‌شود. تاریخ نشان می‌دهد این فلز به‌عنوان یک واحد پول و ماده‌ای با ارزش، به‌طور مداوم تغییر کرده است. یکی از تحولات مهم در تاریخ نقره، شکل‌گیری اولین گواهی‌های سپرده نقره در جهان بود. این گواهی‌ها به مردم این امکان را می‌داد که نقره‌های خود را در بانک‌ها سپرده‌گذاری کنند و به جای حمل سکه‌ها، با این گواهی‌ها معاملات خود را انجام دهند.
سخن پایانی
تاریخ نقره به‌مدت 5000 سال با تاریخ پول گره‌خورده است. حتی امروزه، در عصر ارزهای دیجیتال، نقره همچنان تقاضای سرمایه‌گذاری را به‌عنوان ابزاری برای حفظ ثروت دارد. با نگاهی بر رویدادهای مهم در عرضه و تقاضای نقره، می‌توان تاریخ اقتصادی و پولی گذشته را ردیابی کرد.
نقره نیز همانند طلا می‌تواند محافظتی در برابر تورم ایجاد کند. غالبا زمانی که نرخ بهره کاهش می‌یابد، تمایل به افزایش قیمت دارد. از این‌روی یک سرمایه‌گذاری امن در برابر پوشش ریسک در نظر گرفته می‌شود.
